ΛΟΓΙΑ ΣΟΦΑ

Το πιο υπεύθυνο επάγγελμα

«Για μένα, ενώπιον του Θεού, το πιο υπεύθυνο επάγγελμα, που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι νηπιαγωγός. Αλλά και το πιο δύσκολο, γιατί πλάθει ψυχές. Και πλάθοντας ψυχές, πλάθεις ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατ΄ εικόνα του Θεού πλασμένοι. Και έτσι γίνεσαι συνεργός του Θεού, όπως γίνονται και οι γονείς, όταν τεκνοποιούν». Και συνέχισε: «Αν δεν έχεις τα κότσια να γίνης νηπιαγωγός, να γίνης δάσκαλος. Είναι το ίδιο υπεύθυνο. Κι αν δεν μπορής ούτε δάσκαλος, τότε να γίνης καθηγητής»!

Πηγή: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994

 Μαρτυρίες Προσκυνητών, Νικολάου Ζουρνατζόγλου, σελ. 135, εκδόσεις ΑΘΩΝΑΣ 

Οι πνευματικές κορυφές στα νηπιαγωγεία

    Ξεφορτώστε από τα παιδιά τις αχρείαστες γνώσεις. Η ζωή είναι πολύ μικρή. Δεν μπορούμε και δεν προφθάνουμε να τα μάθουμε όλα. Ας δώσουμε στα μικρά ευκαιρίες μόνο για χαρά. 

- Θέλω να σας πρoβληματίσω, να δούμε και να φανταστούμε μια εικόνα.
- Αν είχαμε μερικά δικά μας νηπιαγωγεία και αποφασίζαμε να τα κάνουμε τα πρώτα νηπιαγωγεία σ' όλο τον κόσμο με το εξής σκεπτικό: 

«Να εντάξουµε στο προσωπικό τους τις πνευµατικές κορυφές όλου του κόσµου» π.χ.
Τον Aϊνστάιν, το Σαίξπηρ, τον Πικάσο, τον Ροντέν, τον Σεφέρη, τον Ρίλκε, τον Καβάφη, έστω ακόµα και τους Πιαζέ και Μοντεσόρι. Δηλαδή µια δική µας πόλη Regio Emilia µε τέτοιους νηπιαγωγούς. Τι σκέφτεστε άραγε; Είστε σίγουροι ότι η προσφορά όλων αυτών θα βοηθούσε ώστε το κάθε νηπιαγωγείο να έχει το πρώτο όνοµα στον κόσµο; Και πως η δύναµη της προσφοράς του θα ήταν η πρώτιστη; Τα παιδιά, άραγε, θα είχαν τη δύναµη να υποψιαστούν τη τύχη να έχουν νηπιαγωγούς αυτού του επιπέδου; Δηλαδή, τα μικρά θα εισέπρατταν αυτό το «τυχερό»;
Η συνέχεια όµως έχει και µία άλλη, σηµαντική, παράµετρο. Άραγε θα µπορούσαν αυτές οι «κορυφές» της γνώσης, η καθεµία στο αντικείµενο της, να βοηθήσουν αποτελεσµατικά τα µικρά παιδιά; Και µόνη η υψηλού επιπέδου γνώση των υποτιθέµενων νηπιαγωγών θα ήταν εχέγγυο ότι τα αποτελέσµατα θα ήταν θετικά; Δηλαδή, και µόνο η «υψηλή γνώση» µπορεί να δηµιουργήσει το κατάλληλο κλίµα στο νηπιαγωγείο για τα µικρά παιδιά; Γιατί εγώ να µην µπορώ να συµφωνήσω; Γιατί πάνω από τη «μεγάλη γνώση» να επιµένω στην «αγάπη», στο «παιχνίδι», και γενικά στην όλη« ατμόσφαιρα» που πρέπει να υπάρχει στο νηπιαγωγείο και την οποία δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αυτές οι «κορυφές »: Θα μπορέσουν οι «σοφοί » να κάνουν διάλογο με τα μωρά, να παίξουν, να κατασκευάσουν, να έχουν μαζί τους ουσιαστική επαφή; Σοφές δεν προσπαθούμε να κάνουμε τις/τους νηπιαγωγούς μας στα πανεπιστήμια με τα τόσα αντικείμενα; Φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι στο χώρο του νηπιαγωγείου δεν έχουν θέση οι πολλές γνώσεις αλλά κάποια πράγματα που «δένουν» και δημιουργούν το σκηνικό που χρειάζεται αυτός ο χώρος. Πράγματα απλά, καθημερινά, ζυμωμένα με ζυμάρι την αγάπη.
Άραγε ο Αϊνστάιν με τη θεωρία της σχετικότητας, ο Πικάσο με την «Γκερνίκα» του, ο Rilke με την βαθιά του ποίηση, ο Kαβάφης με τα «παράθυρα» του, ο Σαίξπηρ με τη «Δωδεκάτη νύκτα», ο Rodin με τα «χέρια» του, κλπ, θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν τα παιδιά, θα μπορούσαν να τα κρατήσουν έστω και για μια μέρα; Ή μήπως τα μωρά θα κτυπούσαν συνέχεια το κουδούνι για διάλειμμα; Αλλά και στο διάλειμμα ακόμα θα μπορούσαν, όλοι μαζί, οι μεγάλοι, να τα καταφέρουν; Είμαι σίγουρος, ότι ούτε και σ' αυτό, γιατί το διάλειμμα, αυτό κι αν είναι για τα μικρά το μεγάλο μάθημα, όπου οι μεγάλοι θα φώναζαν «βoήθεια» ...

Γι' αυτό και θα συµφωνούσα µε την πρόσληψη µιας απλής γυναίκας νηπιαγωγού, µε τη γνωστή συνηθισµένη µόρφωση αλλά γεµάτη αγάπη, ζωντάνια, ενθουσιασµό και διάθεση για παιχνίδι µε τα µωρά. Να ξέρει πότε θ' αγκαλιάσει το ένα, πότε θα χαϊδέψει το άλλο και πότε η αγκαλιά της θα τα χωράει όλα µαζί, κι όταν έρχεται η ώρα να σχολάσουν, το καθένα χωριστά να θέλει να την πάρει στο δικό του το σπίτι.

Φτάνει ... Γέµισε ο πλανήτης, επιστήµονες, έχουµε ανάγκη από ανθρώπους!

Copyright © 2012. ΑνδρέαςΕ. Χαραλάμπους

    Αν ένα παιδί..............

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: 

Μαθαίνει να κατακρίνει 
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: 
Μαθαίνει να καβγαδίζει 
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ενθάρρυνση:
Μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο
Αν ένα παιδί ζει μέσα σε ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει
Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοπεποίθηση

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία:

Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο

R. RUSSEL

 Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο.

Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

* Να μοιράζεσαι τα πάντα.

* Να παίζεις τίμια.

* Να μη χτυπάς τους άλλους.

* Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.

* Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.

* Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.

* Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.

* Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.

* Να κοκκινίζεις.

* Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.

* Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.

* Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.

* Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.

* Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.

* Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.

* Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.

Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.

Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω απ τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.

Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.

Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους...

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Robert Fulghum με τίτλο: «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο».