Βασιλόπιτα

Τα βασιλοπιτάκια μοιράστηκαν.....

το ψάξιμο άρχισε.....

.....και....οι τυχεροί βρέθηκαν!

 

 

Τυχεροί της χρονιάς,ο Κωνσταντίνος Κ.,ο Κομνηνός,ο Κωνσταντίνος Π.,η Ειρήνη και ο Δημήτρης Γ.!

Συγχαρητήρια παιδιά!

και του χρόνου με υγεία!

Ευχαριστούμε θερμά το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων που για άλλη μια φορά μας έδειξε την αγάπη του 

και το ενδιαφέρον του!

Και του χρόνου!

Βασιλόπιτα, κατά το Ελληνικό έθιμο, ονομάζεται η πίτα που παρασκευάζεται παραμονή της Πρωτοχρονιάς περιέχει ένα χρυσό φλουρί (νόμισμα) που σύμφωνα με την παράδοση θα φέρει καλή τύχη σε αυτόν που θα το βρει και κόβεται και μοιράζεται σε οικογενειακή συγκέντρωση αμέσως με τον ερχομό του νέου έτους συνήθως μετά από φαγοπότι. Γράφεται πάνω στη Βασιλόπιτα ο αριθμός του νέου έτους με σειρά αποφλοιωμένων αμυγδάλων ,σοκολάτα ή με ζάχαρη..............

Η Βασιλόπιτα μπαίνει πάνω στο τραπέζι όπου ο νοικοκύρης αφού την σταυρώσει με το μαχαίρι τρεις φορές αρχίζει να την κόβει με πρώτο κομμάτι του Σπιτιού, του Χριστού, της Παναγίας, του Σπιτονοικοκύρη, της Σπιτονοικοκυράς, του Φτωχούς, του Άι-Βασίλη κ.α.

Κατά την θρησκευτική παράδοση κάποτε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία όπου επίσκοπος ήταν ο Μέγας Βασίλειος ήλθε να την καταλάβει ο Έπαρχος της Καππαδοκίας με πρόθεση να τη λεηλατήσει. Τότε ο Μέγας Βασίλειος ζήτησε από τους πλούσιους της πόλης του να μαζέψουν ό,τι χρυσαφικά μπορούσαν προκειμένου να τα παραδώσει ως "λύτρα" στον επερχόμενο κατακτητή. Πράγματι συγκεντρώθηκαν πολλά τιμαλφή. Κατά την παράδοση όμως είτε επειδή μετάνιωσε ο έπαρχος, είτε (κατ΄ άλλους) εκ θαύματος ο Άγιος Μερκούριος με πλήθος Αγγέλων απομάκρυνε τον στρατό του, ο Έπαρχος απάλλαξε την πόλη από επικείμενη καταστροφή. Προκειμένου όμως ο Μέγας Βασίλειος να επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, μη γνωρίζοντας σε ποιόν ανήκει τι, έδωσε εντολή να παρασκευαστούν μικροί άρτοι εντός των οποίων τοποθέτησε ανά ένα των νομισμάτων ή τιμαλφών και τα διένειμε στους κατοίκους την επομένη του εκκλησιασμού. Το γεγονός αυτό απέληξε σε διπλή χαρά από της αποφυγής της καταστροφής της πόλης και συνεχίσθηκε η παράδοση αυτή κατά τη μνήμη της ημέρας του θανάτου του (εορτή του Αγίου και του Μεγάλου Βασιλείου).ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Η θρακιώτικη Βασιλόπιτα δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή γλυκιά βασιλόπιτα.

Η νοικοκυρά άνοιγε τα «πέτουρα» (φύλλα) και τα έψηνε στη ξυλόσομπα.

Για τη γέμιση της πίτας ανακάτευε τυρί, γάλα και αυγά. Τα μικρά παιδιά έψαχναν να βρούν τα διάφορα σημάδια που έβαζαν μέσα στη πίτα. Τα σημάδια συμβόλιζαν τα περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας.

Συνήθως ήταν : ένα κομμάτι άχυρο, που συμβόλιζε τα χωράφια, ένα κομμάτι κληματαριάς, που συμβόλιζε τα αμπέλια, ένα κομμάτι βελανιδιάς που συμβόλιζε τα ζώα, ένα κομμάτι πουρνάρι που συμβόλιζε τις κότες, ένα φασόλι που συμβόλιζε το κάρο, το καλαμπόκι συμβόλιζε την υγεία και ένα νόμισμα (συνήθως μια δραχμή) συμβόλιζε το σπίτι.

Μ’ όλα αυτά τα σημάδια όλοι κάτι θα έπαιρναν.pamevro